Nazwy solmizacyjne nut

Istnieją dwa systemy czytania nut: solmizacyjny i literowy. System literowy służy do precyzyjnego nazywania nut, a system solmizacyjny do wykonywania ćwiczeń wokalnych. Zapamiętaj, szereg diatoniczny, w systemie solmizacyjnym: do, re, mi, fa, sol, la, si. W systemie literowym: c, d, e, f, g, a, h.

Solmizacja została wprowadzona przez Guido z Arezzo w XI wieku, który wprowadził skalę sześciostopniową oznaczając poszczególne jej stopnie pierwszymi zgłoskami kolejnych wersów hymnu na cześć św. Jana:

Ut queant laxis, Resonare fibris. Mira gestorum, Famuli tuorum. Solve polluti Labii reatum Sancte Ioannes

W XVI wieku Anzelm z Flandrii połączył pierwsze litery ostatnich wyrazów (Sancte Ioannes), co utworzyło si. Z kolei do zastąpiło ut w XVII wieku. Powstało ono z pierwszej sylaby nazwiska Giovanniego Battisty Doniego, który tej zmiany dokonał. Zmiana ta była spowodowana tym, że przy nauce śpiewu łatwiej jest śpiewać sylabę otwartą (zakończoną samogłoską) niż sylabę zamkniętą (zakończoną spółgłoską). Mimo to w niektórych krajach (głównie francuskojęzycznych) używa się do dziś tradycyjnego ut.

Szereg diatoniczny powtarza się w kółko, określając w ten sposób nazwy kolejnych nut. Innymi słowy jeśli potrafisz wymieniać po kolei tych siedem nazw solmizacyjnych, potrafisz czytać nuty! Więcej na ten temat znajdziesz w zakładce nauka nut.

Daj szansę innym

Jeśli spodobał Ci się mój wykład, zamieść link do niego na swojej stronie www, aby inni też mogli z niego skorzystać. Z góry dziękuję w imieniu tych, którym przyda się ten link.